Er was eens… een man, die ik Pa, paps, pappie, daddy (en als ik het over hem heb met anderen) Harry noem. Juist ja, mijn vader. Ik lijk qua uiterlijk heel erg veel op hem. Als je hem nu zo ziet, kun je je niet voorstellen dat hij vroeger ook een onstuimige bos met krullen op z’n hoofd had. Qua karakter is mijn Pa heel anders dan ik, zeker als het aankomt op spulletjes bewaren.

Ja schuldig! Aan gescheiden afval doe ik dus niet, hoe milieubewust ik ook ben. Die niet eens gebruikte (oke, 3 voor de prijs van 1 ) bus(sen) haarlak, die toch de verkeerde kleur laarzen, die niet lekker in de hand liggende koekenpan, gooi ik gewoon in de Kliko. Je zou er maar van af zijn weg met die miskoopjes. Pa daarentegen, heeft me toch een spullen in de schuur! Heb je iets nodig, kijk dan eerst in de schuur werd bij ons thuis altijd gezegd. Deels is het een verzameling van door mijn moeder impulsief gekochte spulletjes, vaak nog nieuw in doos tot “je zult het maar nodig hebben” losgeschroefde nog bruikbare onderdelen van kapotte apparatuur. Alles netjes en overzichtelijk opgeruimd.

Het bezoekje dat we een paar jaar geleden, met beider vaders, mijn broer en zijn ex aan het Museum van de 20e Eeuw in Hoorn brachten, was dan ook een groot feest der herkenning! Ik moet zeggen, de locatie is top, het museum bevindt zich namelijk in de Oude Gevangenis bij de haven van Hoorn. De verschillende ruimtes zijn ingericht als huiskamers vol met spullen die je, alsof het gisteren was, nog in je handen hebt gehad. Alle troep die te bezichtigen is heeft een hoog: “Och Ja dat was ook zo” gehalte. Ik heb genoten van de verhalen van de Vaders en vooral hun baas boven baas spelen. Toch denk ik dat dit Museum eerder geschikt is voor een schoolreisje met kiddo’s die Wikipedia moeten raadplegen bij het vallen van het woord Gulden.

Laat mij maar lekker struinen in de Museum-schuur van Pa, op zoek naar dat ene schroefje dat ik nodig heb om het pootje van mijn, ooit in opwelling gekochte, zonnebril weer vast te zetten, kom ik van alles tegen. Zoals dat omnummerapparaatje. Je weet niet meer wat dat is hè? Het was zo’n apparaatje waar het telefoonnummer werd omgezet naar tien cijfers. Zeg maar Och ja…

Het Museum is iedere dag open tot 17.00. in het weekend gaan ze in plaats van 10 uur om 12 uur open. De Museumschuur van Pa is dagelijks geopend 😉