Als je de èchte Indo kent is het eigenlijk altijd wel Kerst, als het op eten aankomt. Zodra er iets te vieren valt, al is het maar het eerste tandje dat doorkomt, komt er een uitgebreide maaltijd op tafel. Dat moet natuurlijk uitgebreid gevierd worden! Zelfs toen ik als klein meisje ‘ontluisd werd’ aan de keukentafel van tante Cis, met de vlooienpoeder van haar kat. Zelfs toen konden Ma en tante het niet na laten recepten uit te wisselen en vervolgens na de ontvlooi-sessie uitgebreid te gaan koken. “Gelukkig die meid is weer luis-vrij”. Wat voor mij een enorm jeugdtrauma was/is, was voor hen weer een gelegenheid om meteen dat ene recept van tante “zo en zo” te perfectioneren. 😩. Ja, zij hebben lekker gegeten, maar twee dagen later ging de schaar in mijn dikke haar dat tot aan mijn kont reikte en kreeg ik vijf dagen lang geen hap meer door m’n keel van verdriet. ‘Staat je beeldig hoor meid, zo’n Page kapsel…” jaja… Maar anyhow laten we die herinnering maar snel verbannen.

Kerst was dé gelegenheid om weer met een groot aantal familieleden aan een feestelijk gedekte, verlengde tafel (gemaakt van deuren op schragen) gezellig samen te zijn. Als ik daar aan terugdenk denk ik wel eens, goh Ma waarom kookte je niet gewoon zoals op al die andere dagen? Ze probeerde altijd van alles uit wat ze in de Margriet of Libelle had gelezen. Bij het bekijken van de mooie foto’s liep het water haar al in de mond. Kun je je het voorstellen dat ze een enorme kalkoen voor zo’n 15 man in haar Moulinex oventje ging uitproberen? Zo’n oventje was destijds super hip, we waren net verhuisd naar een hippe nieuwbouw woning, dus mijn moeder ging wel eventjes een hip nieuw recept uitproberen… Geloof me vijf uur later (“is het al klaar, Ma?”, “Nee nog even, kalkoen moet langzaam garen jongens”) was de kalkoen nog even bleek van kleur zoals het vijf uur daarvoor in het oventje ging en de wortel en peterselie garnituur hing slap uit z’n achterste. Was ze vergeten de oven aan te zetten! 😱😂. Gelukkig hadden we ons al vol kunnen proppen met de Indische hapjes die in overvloed de hele dag door waren geserveerd. Want die kalkoen werd het niet meer. Een geluk bij een ongeluk was dat in onze spiksplinternieuwe nieuwbouw woning het riool was dichtgeslibd, vanwege het beton wat de bouwvakkers erin hadden afgestort, dus dreven op die bewuste tweede kerstdag tegen etenstijd, heel onsmakelijk de drollen over onze net gelegde plavuizen vloer. Dus onze eetlust was verdwenen als sneeuw voor de zon.

Na dat kalkoentrauma hebben we het jaar erop “gewoon” gefondued, wel zo makkelijk voor Ma. Getver als ik erover nadenk… Hoe onsmakelijk eigenlijk. Als je de jaren 70 hebt meegemaakt weet je precies wat ik bedoel. Prachtig gedekte tafels met drievaks bordjes in oranje, groen en bruin. Vleesschalen met brokjes, voor deze bereiding, te duur  ingekocht vlees, zelf gemaakte sausjes, stokbrood en geblancheerde groentes en bladsalades pronkten op de kersttafel. En in het midden van de kersttafel stonden 3 fonduepannen die, jawel,  tot aan de nok toe afgevuld waren met zonnebloemolie. Ieder z’n eigen kleurtje vleespen, althans, we waren altijd met veel, dus unieke kleuren waren uitgesloten. Lekker dat malse stukje vlees aan je vleespen rijgen en hoppa zo de frituur in (sorry, de electrische fonduepan bedoel ik natuurlijk). Met al dat gekakel vergat je nog weleens je pennetje op tijd uit het vet te trekken, met alle gevolgen vandien. De tantes die uren bij de kapper hadden doorgebracht en de mooiste kerstjurkjes droegen roken binnen het uur naar alsof ze een dagje bij Friet van Piet hadden gewerkt. De stroomvoorziening liet ook te wensen over want om de haverklap klapte de zekeringen door. Herkenbaar toch? En de ongeduldige oom Wietje stond heel relaxt aan het fornuis zijn portie vlees te braden in een koekenpan, het duurde hem allemaal veel te lang. Nou, ik kan hem geen ongelijk geven.

Gelukkig werden die thuisetentjes al snel verruild voor diners en lopende buffetten (al dan niet opgeluisterd met live muziek) in restaurants.

Toch neemt dat niet weg dat ik het wel heel leuk vind om een aantal gangen voor onze tafelgenoten in elkaar te draaien. Er gaat eigenlijk niets boven gezellig thuis samen te zijn voor het Kerstdiner, ja toch, niet dan?

En mocht je nog geen inspiratie hebben voor het kerstdiner, kijk dan hier voor een eenvoudig te bereiden Aziatisch getint vier gangen diner.  En ik moet toegeven, niet alles is gelukt zoals ik dat zelf had gewild, maar ach het gaat om de (kerst) gedachte. In Memoriam Ma …

Ik wens jullie allemaal hele fijne, warme en liefdevolle feestdagen toe!